Het is hoog tijd dat de Eerste Kamer de Wet verdringingstoets aanneemt. Dat schrijft de FNV in een rapport dat zij vandaag heeft gestuurd naar de senaat. Volgens deze wet moeten gemeenten toetsen of re-integratietrajecten geen regulier werk verdringen.
Kitty Jong, vicevoorzitter FNV: ‘Wij zien in het hele land een toename van mensen die moeten werken zonder betaald te krijgen, om hun uitkering te behouden. Daar moet echt snel een einde aan komen.’
De Eerste Kamer behandelt binnenkort het wetsvoorstel dat de SP ruim vijf jaar geleden heeft ingediend. De Tweede Kamer heeft allang voor gestemd, maar de senaat is nog steeds niet akkoord, omdat het meer bewijs wil zien van verdringing op de arbeidsmarkt.
Jong: ‘Dat krijgt het nu van ons op een presenteerblaadje. In ons rapport (pdf) geven wij de Eerste Kamer een heleboel goede redenen om de wet aan te nemen. Ik zie dan ook geen enkele reden meer voor ze om tegen te stemmen.’
Sinds een paar jaar mogen gemeenten een tegenprestatie vragen van mensen met een bijstandsuitkering. Zij moeten daarvoor onbetaald werk doen. Dat betekent in de praktijk dat mensen met behoud van hun uitkering werk doen dat eerst werd gedaan door iemand met een gewoon salaris. Als de Eerste Kamer akkoord gaat met de wet, moeten gemeenten voortaan streng toetsen of ze wel bijstandsgerechtigden mogen inzetten en of dit niet leidt tot verdringing van betaald werk.
Jong: ‘Wie kan werken, moet ook de kans krijgen om te werken. Maar wel tegen normale arbeidsvoorwaarden en met een cao-loon of minimumloon. Wij noemen dit ‘zeker werk’ en dat zou een grondrecht moeten zijn voor iedere werkende. Het zou heel goed zijn als die toets op verdringing er komt. Dan kunnen gemeenten bijstandsgerechtigden niet zomaar meer dwingen om allerlei baantjes aan te nemen, waarvoor ze niet betaald krijgen.’
Jos Hemels kan erover meepraten. Hij is verplicht te werken zonder loon in het ene traject na het andere. Zijn nieuwste baan: seksspeeltjes maken. Jos: ‘Ik bracht eerst de post rond, toen was ik receptionist/telefonist, daarna werkte ik in een kantine. Allemaal zonder loon. En de betaalde banen die me dan na afloop werden beloofd, kwamen er nooit. Nu werk ik weer verplicht drie tot zes maanden bij een bedrijf waar ik seksspeeltjes maak. Die kun je kopen via internet.'
'Ik zou er bijna om lachen als het niet zo triest was. Het kan toch gewoon niet dat je zonder een cent loon zulk productiewerk doet? Daar hoor ik toch net als bij ‘normaal’ werk voor betaald te krijgen of ben ik nou gek? Ik gun dit echt niemand.’
Lees ons rapport over verdringing