Limburg heeft (een) Nedcar nodig, liefst meerdere

De onheilstijding kwam niet geheel onverwacht. De woede bij het personeel was er niet minder om. Nog dit jaar zullen bijna 2000 mensen hun werk bij VDL Nedcar verliezen. En, zo is de verwachting, daar zal het niet bij blijven. Volgend jaar neemt de productie verder af en zullen als gevolg daarvan weer honderden mensen op zoek moeten naar (ander) werk.

Pijn, verdriet en woede

Op dit moment overheerst de woede bij VDL Nedcar medewerkers. VDL voedt die woede door een weinig empathische en bovenal zakelijke opstelling bij de onderhandelingen over het sociaal plan. Daarmee doet VDL geen recht aan het verdriet en de pijn die veel trotse Nedcar medewerkers voelen. Daar komt ook nog eens de enorme onzekerheid bij want tot dusverre ontbreekt een toekomstperspectief voor de meerderheid van de Nedcar-medewerkers. Wie gaat die mensen een toekomstperspectief bieden?

Personeelstekorten

Mensen die niet hun baan kunnen behouden moeten dus op zoek naar ander werk. Dat zou een koud kunstje moeten zijn met al die personeelstekorten. Maar hier loop je al snel tegen het niet goed functioneren van de arbeidsmarkt op. In de eerste plaats zien we dat de vacatures die worden aangeboden niet geschikt zijn voor veel Nedcar-medewerkers omdat eisen aan mensen gesteld worden waaraan op korte termijn niet kan worden voldaan. In de tweede plaats zien we een groot aanbod van vacatures voor flexibel en slecht betaald werk. Het gaat om banen waarmee mensen moeilijk tot niet in hun levensonderhoud kunnen voorzien en die permanent tot een onzeker bestaan leiden.

Wat is er nodig?

Het klinkt zo simpel, maar wat vooral nodig is dat mensen zich gezien en gehoord voelen. Dat geldt zowel voor het sociaal plan als voor hun perspectief op toekomstig werk. Dit is een belangrijke basis en vandaaruit zullen veel partijen aan de slag moeten om de mensen die hun baan bij Nedcar verliezen daadwerkelijk verder te helpen door ze perspectief te geven op zeker en goed betaald werk.

Visie

Meer dan ooit zullen bestuurders en beleidsmakers in Zuid-Limburg een visie op de gewenste toekomstige werkgelegenheid moeten ontwikkelen waarin ook rekening wordt gehouden met de kwaliteit van het werk en de voorwaarden waaronder het gedaan wordt. Daarmee bedoel ik dat er voor iedereen die uit de boot valt, volop kansen moeten zijn op gewoon goed werk bij een andere werkgever. Bedenk dat van het werk dat we hier creëren en naartoe halen gezinnen moeten leven en er hun toekomst op af moeten kunnen stemmen.

Er dienen zich nu goede kansen aan omdat voor verschillende maatschappelijke opgaves extra personeel nodig is: denk hierbij aan de energietransitie, de woningbouw en de zorgsector. Bedenk wel dat goede banen geen vanzelfsprekendheid zijn en dat het belangrijk is om daar goede afspraken over te maken. Er moeten dus goede banen komen, maar ook wegen naar die banen die ook door Nedcar-medewerkers met succes bewandeld kunnen worden. Zeker daar waar de overheid een contractpartij is of subsidies verstrekt dienen dit soort afspraken gegarandeerd te zijn.

Investeringen

Heel belangrijk voor (Zuid-)Limburg is dat er veel partijen over de brug gaan komen en in de regio gaan investeren. Dat moeten zowel private partijen, met VDL voorop, als publieke partijen zijn. En die investeringen moeten, zoals gezegd, voor iedereen goed werk opleveren. Limburg is geen wingewest meer en moet vooral ook geen lagelonenland (willen) worden. Goede werkgevers zijn welkom, slechte niet.Nedcar-medewerkers hebben laten zien dat ze in Limburg een uiterst efficiënte en flexibele autofabriek kunnen runnen en samen kunnen werken onder één dak. Limburg heeft (een) Nedcar nodig, liefst meerdere. Voor gewoon goed werk en ter voorkoming van een nog grotere tweedeling. En dat moet chefsache zijn!

Ron van Baden is regioleider FNV, Zuidoost-Nederland