De FNV heeft een brief naar de Tweede Kamer gestuurd met drie eisen: 1) Er moet een permanente regeling komen voor zwaar werk, zodat mensen eerder kunnen stoppen met werken, 2) Verhoog het bedrag dat zonder boete kan worden uitgekeerd en 3) Laat vakbonden met werkgevers bepalen wat zwaar werk is. Volgende week dinsdag praat de Kamer hierover.
Het kabinet komt tot nu toe alleen maar met vage voorstellen. Verantwoordelijk minister Eddy van Hijum gebruikt verhullende beleidstaal. Hij heeft het over “signaal waarden”, maar bedoelt dat er niet teveel mensen gebruik mogen maken van een zwaarwerkregeling (RVU). Ook al zijn het mensen waarvoor de regeling juist bedoeld is: mensen die zwaar werk hebben gedaan.
Daarnaast – en dat is nog gekker – wil de minister het bedrag dat werknemers mee kunnen krijgen (zonder dat er een boete over betaald hoeft te worden) slechts minimaal verhogen: met € 250 per maand. Daarmee wordt gebruik maken van de regeling voor heel grote groepen werknemers nog steeds financieel onhaalbaar.
Als er geen beter voorstel komt, dan is er in oktober een nieuwe stakingsweek.
Het ministerie suggereert dat zwaar werk zal verdwijnen of dat mensen die zwaar werk doen, na verloop van tijd gewoon lichter werk moeten gaan doen. Dit is onrealistisch. Er zal altijd werk zijn dat fysiek of mentaal zwaar is. Het idee dat alle mensen met zwaar werk kunnen overstappen naar lichter werk klopt niet. De meeste mensen blijven werken in zware banen. Er is onvoldoende aanbod van lichter werk voor oudere werknemers.
De FNV vindt het ook vreemd dat het kabinet niet wil luisteren naar voorstellen over hoe de regeling alleen kan gelden voor mensen met zwaar werk. Volgens de voorstellen van de minister zouden daarover in cao’s wel afspraken moeten worden gemaakt, maar als er geen cao is, kan een werkgever iedereen van de regeling gebruik laten maken. Daarmee wordt de regeling voor die bedrijven een verkapte VUT, en dat is wat de FNV niet wil.