"Ik wilde ze als trotse makers laten zien, niet als slachtoffers." Met deze ene zin vat fotograaf Chris de Bode samen hoe hij in zijn rapportage Made by ME kledingwerkers in Myanmar wilde portretteren. Than Than (22 jaar) is een van die kledingarbeiders die zelf eens in de spotlights mocht staan.
bij haar ouders en nog vijf broers en zussen.
in een kledingfabriek. Daar is ze verantwoordelijk voor het strijken van de kledingstukken. Ze moet 15 tot 30 kledingstukken per uur halen. Iedere dag moet ze overwerken tot 20.00 uur 's avonds en soms zelfs tot 22.00 uur 's avonds. Op dit soort lange dagen maken haar ouders gelukkig het avondeten voor haar klaar. Ze vindt het vervelend als ze op haar werk een andere taak krijgt, dit gebeurt soms als het rustig is.
De mensen die in de fabriek werken bij de afdeling Controle maken het de werknemers die strijken soms moeilijk. “Maar samen staan we sterk en kunnen we misschien verandering mogelijk maken.” zegt Than Than. Ze hoopt heel erg dat haar verhaal de mensen in het westen bereikt, zodat deze situatie in de kledingindustrie wordt begrepen.
Than Than verdient 230.000 kyat per maand en hiervan geeft ze 200.000 kyat aan haar ouders. Van het geld dat ze zelf kan houden kan ze eigenlijk maar weinig kopen, niet eens make-up. Gelukkig wel thanaka, een geelachtig witte cosmetische pasta, gemaakt van gemalen schors en kenmerkend voor de Myanmarese cultuur.
(100.000 kyat is ongeveer 65 euro)
Zondag is de dag waarop ze tijd voor zichzelf heeft, maar haar ouders willen dat ze thuis blijft. Ze houdt heel erg van dansen en zingen en zou dan ook graag meedoen aan competities en later zangeres worden. Maar haar ouders vinden dat maar niks. Ze is fan van Ni Ni Khin Zaw en Wyne Su Khine Tan.
De fotorapportage van Chris de Bode werd mogelijk gemaakt door Mondiaal FNV en ASN Bank.