Volgens vakbond FNV is het hard nodig dat de initiatiefwet Gelijke Beloning wordt aangenomen en ingevoerd. Vandaag debatteert de Tweede Kamer over deze wet. Hoewel het al verboden is om mannen en vrouwen ongelijk te belonen – volgens de Wet gelijke behandeling mannen en vrouwen – is deze nieuwe wet nodig.
Bedrijven moeten dan actief aantonen dat zij gelijk belonen voor gelijkwaardig werk. Nu ligt de bewijslast nog bij de werknemer.
‘Het is essentieel dat de bewijslast komt te liggen waar die hoort, namelijk bij werkgevers,’ schrijft Judy Hoffer, dagelijks bestuurder van vakbond FNV in een brief aan de Tweede Kamer. ‘Het maakt de positie van werknemers minder kwetsbaar, want zij zijn financieel afhankelijk van hun werkgever. Dat is een flinke drempel om ongelijkwaardigheid aan te durven snijden.’
Het loonverschil tussen mannen en vrouwen is de afgelopen jaren nauwelijks gedaald. Wanneer deeltijdwerk en opleidingsniveau buiten beschouwing worden gelaten, is er nog steeds een onverklaarbaar verschil van 4 tot 7%. Hoffer: ‘Ongelijke beloning lost zich niet vanzelf op. Zonder aanvullende maatregelen zou het nog 25 jaar duren voordat de loonkloof is gedicht. Dat gaat te langzaam, aanvullende maatregelen zijn dus nodig.’
Bedrijven met meer dan 50 werknemers krijgen in dit wetsvoorstel een informatieverplichting om te rapporteren over loonverschillen. Ook hebben werknemers het recht om geanonimiseerde loongegevens in te zien. Hoffer: ‘Dit is belangrijk voor werknemers om eventuele ongelijke beloning aan te kunnen tonen. Dit maakt het makkelijker voor vooral vrouwen om een hoger loon te eisen.’
De kritiek van de Raad van State dat het stelsel teveel administratieve belasting veroorzaakt, wijst FNV naar de prullenbak. Het wetsvoorstel is alleen van toepassing voor bedrijven met meer dan 250 werknemers. De lasten voor de kleine werkgevers blijven volgens de vakbond beperkt.
Hoffer: ‘De administratieve lasten voor individuele werknemers zijn nu juist buitenproportioneel. In een zaak die FNV succesvol bij het College voor de Rechten van de Mens bracht, kostte het de vrouwelijke werknemer ruim drie jaar om gelijke beloning af te dwingen. Dat is buiten verhouding en vergt een lange adem van de werknemer, met alle risico’s van dien.'