Doksha (22 jaar) wast de scheepstouwen en werkt in de smelterij.
Doksha (22 jaar) haalt weer een stuk walmend plastic uit de smelter: de damp slaat direct op haar longen. De temperatuur loopt op tot boven de veertig graden en lawaai van de plastic hakselaar in de kamer ernaast is oorverdovend. Doksha doet dit werk sinds drie jaar. Twaalf uren per dag werkt ze in de plasticsmelterij. “Omdat het werk zwaarder is dan op andere plekken in het proces en we meer uren maken, krijgen we dubbel betaald”, aldus Doksha. Dat betekent dat ze hier bijna vier euro per dag verdient. Toch werkt Doksha hier liever niet: “Het werk is ontzettend zwaar: het is zó warm en ik krijg last van mijn longen.”
Haar hele familie werkt in het plastic. Zelf ging ze tot haar dertiende naar school, daarna moest ze helaas stoppen. “Mijn vader kreeg een beroerte en kon niet meer werken, daardoor moesten wij allemaal meewerken,” vertelt Doksha. “Omdat we niet genoeg geld hadden, werd ik op mijn zestiende al uitgehuwelijkt.” Haar man behandeld haar niet goed, daarom wil Doksha van hem scheiden. Iets wat in deze conservatieve gemeenschap een taboe is. Maar door SEWA voelt Doksha zich sterker en durft ze de stap te nemen. “Als vrouwen zijn we nu georganiseerd en we leren nieuwe dingen, we worden er sterker door”, zegt Doksha rustig. “Doordat ik lid ben van SEWA voel ik mij sterker en durf ik de stap te zetten om te gaan scheiden en voor mijn eigen leven te kiezen!”