“Sinds afgelopen jaar hebben we zo’n 1.500 meer leden in onze vakbond”, vertelt Yuvixa. Ze is leider bij de vakbond Sitecasa bij Camposol; één van de grootste exporteurs van avocado’s en blauwe bessen uit Peru. Door open gesprekken tussen management en vakbond is er recent weer een nieuwe cao voor het bedrijf afgesloten: “Voorheen waren veel collega’s bang om lid te worden van de vakbond, maar nu zien zij dat we gerespecteerd worden.”
Yuvixa bij het vakbondsinformatiebord op het bedrijfsterrein. Een van de behaalde resultaten na succesvolle onderhandelingen.
Al 16 jaar werkt Yuvixa voor Camposol. Ze plukt blauwe bessen, die vaak per vliegtuig naar Europa worden getransporteerd en onder andere bij ons in de supermarkt terecht komen. Ze heeft vier kinderen en werkt hard om haar gezin van inkomen te voorzien. Er is veel veranderd de afgelopen jaren: “Voorheen werkten we wel tot 14 uren per dag en werden heel slecht behandeld door de supervisors in het veld. Er was voor ons als medewerkers geen manier om daarover een klacht in te dienen”, blikt Yuvixa terug. “We gingen eisen, staken en lieten eigenlijk vooral zien hoe sterk we waren. En dat deed het bedrijf op zijn beurt ook. Er was alleen maar conflict, geen dialoog.”
In 2014 sloeg de vlam echt in de pan en waren er gewelddadige stakingen. Dit was het moment waarop zowel medewerkers als management zich realiseerden: we moeten het echt anders gaan doen. In 2015 is er gestart met in-company trainingen door FNV en later ook DECP. “Door de trainingen die we kregen is er veel in beweging gekomen; de dialoog tussen ons en het management is daarmee opgestart”, vertelt Yuvixa. “Dat begon met het realiseren dat we, om problemen op te lossen, echt met elkaar in gesprek moesten, maar daarvoor moesten we eerst onderling vertrouwen opbouwen.”
“De trainingen hebben ons ontzettend veel gebracht: we leerden bijvoorbeeld in rollenspellen om ook het standpunt van de ander te zien of hoe je win-win-onderhandelingen voert”, legt Yuvixa uit. Het eerste succes werd behaald met de cao-onderhandelingen in 2015. De onderhandelingen waar ze eerder een jaar over deden of helemaal niet uitkwamen, werden nu in vijf maanden beslecht. “En met mooie resultaten! Onze werkdag ging terug naar maximaal acht uren per dag, we gingen er op uit vooruit in salaris en kwamen trainingen voor onder andere de supervisors”, glimlacht Yuvixa.
We zijn eigenlijk continue met elkaar in gesprek
En die opwaartse spiraal zet eigenlijk alleen maar door. “In plaats van dat we de strijd opzoeken, starten we nu met sociale dialoog; we zijn eigenlijk continue met elkaar in gesprek. Het heeft onze omstandigheden sterk verbeterd en steeds meer collega’s sluiten zich aan bij de vakbond. Ik ga echt met plezier naar mijn werk!”
Tekst Marleen Laverman/Fotografie Roderick Polak