“Als we iets vragen, dan moet het ook gebeuren: dat is hoe we er eerder in stonden”, vertelt Iwan, secretaris bij de vakbond Campo. “Als het niet gebeurde, dan gingen we staken.” Tijdens de reis met de Peruaanse delegatie van werknemers en werkgevers naar o.a. de FNV in Nederland leerde hij daar heel anders naar te kijken. “Wat we zagen in Nederland veranderde echt ons perspectief”. Lees wat Iwan meenam van zijn bezoek aan Nederland
Iwan in gesprek
Ruim 10 jaar geleden werd Iwan actief lid van de vakbond. “Ik werd gevraagd, maar zag het in eerste instantie niet zitten. Ik vroeg me af wat ik toe te voegen had, of ik het wel zou kunnen”, vertelt Iwan aarzelend. Inmiddels is hij gegroeid in zijn rol en zelfs secretaris van de vakbond van dit groente- en fruitbedrijf. Dagelijks werkt Iwan aan de optimale irrigatie van de avocado’s die onder andere bij ons in de winkel liggen. “De reden om mij echt in te zetten was om anderen te helpen, mijn collega’s. We kregen niet alles waar we recht op hadden. Zo aten we onze lunch gewoon in het veld, in het stof. En dronken we water uit het irrigatiesysteem”, vertelt Iwan.
Na gewelddadige stakingen in 2014 moest er echt wat gebeuren. En dat gold niet alleen voor het bedrijf waar Iwan voor werkt: op landelijk niveau waren er heel veel onenigheden tussen werkgevers en werknemers. Voorzichtige gesprekken vonden plaats tussen management en werknemers – zowel bij Camposol als landelijk – en vervolgens nam CGTP, samen met FNV, het initiatief om een reis naar Nederland te organiseren om inspiratie te krijgen vanuit het Nederlandse model. Iwan was één van de medewerkers die meeging op deze reis.
“In Nederland hoorden we over het kijken naar de belangen van álle mensen aan tafel. Dat vond ik in het begin ontzettend vreemd: waarom zou ik mij inzetten voor niet-leden van de vakbond? Of laatst staan voor de belangen van het bedrijf?” Maar dat kantelde naar mate Iwan langer in Nederland was en meer leerde. “We kregen trainingen over collectieve onderhandelingen, en ik begreep steeds beter: we moeten kijken naar de gezamenlijke voordelen. We leerden wat sociale dialoog was, dat het ging om win-win, 50/50”, herinnert Iwan zich.
De onderhandelingen over nieuwe cao-afspraken die daarna volgden waren een echt succes: “De laatste onderhandelingen duurden vijf maanden, maar nu waren we er in 1,5 maand uit met hele mooie resultaten! En het was een ontzettend schone discussie: geen gedoe, geen gevecht.”
Sociale dialoog is inmiddels echt onderdeel van de cultuur bij Camposol. “Er staan nog steeds dingen op de agenda die beter kunnen: dat houd je altijd, maar we hebben een systeem - een fundament - waardoor we problemen snel kunnen oplossen. We voelen ons ontzettend gehoord”
Tekst Marleen Laverman/Foto Roderick Polak