De zuidelijke staten van India staan bekend om hun vruchtbare landbouwgronden. Vooral de zaadproductie zit in de lift. Het levert de kleine boer en landarbeider veel problemen op.
De zuidelijke staten van India staan bekend om hun vruchtbare landbouwgronden. Steeds meer grote internationale en nationale bedrijven investeren in de landbouwproduktie in dit gebied. Vooral de zaadproduktie zit in de lift. Verschillende zaadbedrijven zoals Syngenta, Tata en Bayer, vaak met hun hoofdkantoor in de zaadvallei van Nederland, sturen hun verbeterde zaden naar India om ze op grote schaal te laten vermeerderen.
De waardeketen van de zaadproductie is niet erg transparant, omdat de zaadmultinationals de productie uitbesteden aan zaadagenten of tussenpersonen. Deze zaadagenten verkopen een pakket zaden, meststoffen en bestrijdingsmiddelen en beloven een bepaalde oogst per hectare, die moet worden gekocht door pachtboeren en kleine en marginale boeren. Er worden geen vaste contracten gesloten tussen de zaadagenten of tussenpersonen en de landbouwproducenten.
Participatief onderzoek naar de arbeidsomstandigheden van de landarbeiders bracht verschillende schendingen van de arbeidsrechten aan het licht: lagere lonen dan het minimumloon, ongelijke lonen tussen mannen en vrouwen, kinderarbeid en blootstelling aan schadelijke chemicaliën.
Maar het grootste probleem waarmee de producenten werden geconfronteerd, is de onzekerheid over het welslagen van de oogst. Wanneer mislukte oogsten leiden tot een kleine opbrengst, krijgen de producenten niet betaald: alle risico's worden op zijn of haar schouders gelegd.