‘Sometimes I feel a bit sad’, zegt Salvatore Bufalino, een uit Spanje afkomstige uitzendkracht en op het moment van spreken bezoeker van het flexcongres in het hoofdkantoor van de FNV in Utrecht. ‘Gelukkig geeft de FNV mij de motivatie om door te gaan’
‘Ik wil in Nederland blijven’, vertelt Salvatore. ‘Ik heb hier mijn liefde gevonden en woon inmiddels samen.’ Maar waarom zou hij het land dan verlaten? ‘Omdat mijn baan niet altijd zeker is’, antwoordt hij. ‘Ik ben heel open over mijn vakbondswerk, maar dat wordt niet altijd gewaardeerd. Ik ben bang dat ik hierdoor mijn baan verlies. Ik weet ook wel dat ik daarna best ander werk kan vinden, maar ik wil graag blijven waar ik nu zit. Ik kan vanuit huis naar mijn werk fietsen. Dat vind ik fijn.’
Zijn angst voor baanverlies komt overigens niet zomaar uit de lucht vallen. Salvatore speelde eerder dit jaar een voortrekkersrol bij een stakingsactie van de distributiecentrummedewerkers en pakketbezorgers bij PostNL. Twee maanden later werd zijn uitzendcontract bij het sorteercentrum niet meer verlengd. ‘Ze hadden geen mensen meer nodig, zeiden ze. Maar tegelijk met mijn vertrek werden er wel drie nieuwe uitzendkrachten aangenomen. Terwijl ik nooit klachten over mijn werk heb gehad. Ik deed mijn werk gewoon goed.’
De situatie rond de stakingsactie was ronduit bizar, vertelt hij. ‘We verzamelden buiten de hekken van het sorteercentrum bij een naburig hamburgerrestaurant. De werkgever belde niettemin de politie. Die kwam, maar kon natuurlijk niets doen. We deden immers niets verkeerd. We kwamen gewoon op voor onze rechten en actievoeren mag dan van de wet. De overtrokken reactie van de werkgever voelde als intimidatie.’
Inmiddels heeft hij via een ander uitzendbureau nieuw werk gevonden. Bij – let op – PostNL. Dat is weliswaar een andere vestiging met een iets ander werkgebied – PostNL e-commerce voor zakelijke klanten – maar wel dicht in de buurt van waar hij eerder ook al bij PostNL werkte. Zelf snapt hij het ook niet helemaal, maar hij heeft het op zijn nieuwe werkplek naar zijn zin en ook hier hoort hij geen klachten over zijn inzet. En hij is nog steeds open over zijn vakbondswerk.
Maar zekerheid heeft hij nog altijd niet en dat geldt ook voor de andere uitzendkrachten om hem heen. Daarom zoekt hij hulp bij minister Karien van Gennip van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. Zij bezoekt het flexcongres van de FNV aan het einde van de dag om in een Collegetour-achtige setting te worden geïnterviewd en door de aanwezigen bevraagd. ‘Ik wil weten hoe uitzendkrachten volgens haar met een veilig gevoel vakbondswerk op de werkvloer kunnen verrichten. Wij hopen namelijk allemaal op verandering en verbetering, al is het maar a little bit of change.’
Salvatore Bufalino: ‘Ik ben actief voor de bond. Hoe kan ik met een veilig gevoel vakbondswerk op de werkvloer verrichten? Dus zonder bang te hoeven zijn voor ontslag? Hoe kan ik, anders gezegd, dit werk blijven doen tot aan mijn pensioen?’
Minister Karien van Gennip, SZW: ‘Werk dat structureel is en dat uitzendkrachten soms al jaren uitvoeren verdient gewoon een vast contract. Dit is ook de kern van de nieuwe wet die ik onlangs naar de Tweede Kamer heb gestuurd. Ik hoop van harte dat de nieuwe Tweede Kamer die wet straks aanneemt en gaat uitvoeren, want er moet iets veranderen. We zullen als overheid meer dwingend moeten gaan opreden. Want ik weet, zoals het nu is geeft PostNL gewoon geen vaste contracten. Helaas.’
Salvatore Bufalino: "Ik ben heel open over mijn vakbondswerk, maar dat wordt niet altijd gewaardeerd."