Unaniem staakten de werknemers van Essity Sumar tegen het cao eindbod. Dat deden zij niet alleen tegen het loonbod maar ook tegen slechtere ouderen-afspraken. Onderhandelaars kaderlid Lammert Postma en vakbondsbestuurder Edwin Martirosian blikken terug.
“We hadden eerst op dinsdagmiddag 29 oktober 2024 een prikactie van 2 uur rond de ploegenwissel. Die was al erg effectief, maar de directie bond nog niet in,”vertelt Lammert Postma, “daarna staakten we op 6 november 24 uur en dat was zeer geslaagd. Iedereen staakte mee. Dat zat hem ook in opgekropte spanningen op de werkvloer. De mensen hier hadden het helemaal gehad met hoe ze door de werkgever werden bejegend.”
“We hebben hier een sociale cao met goede regelingen als oudere werknemers onverhoopt in een slechter betaalde functie of rooster terecht komen,” licht Lammert toe. “Daar zit een stuk bescherming in want dan houden ze hun oude loon en aanspraken op roostertoeslagen. Essity wilde hierop korten door deze regelingen op een latere leeftijd in te laten gaan. Essity eiste ook nog dat ze bij voorbaat zouden meeschuiven als de AOW-leeftijd verder omhoog gaat. Niet eerlijk, vinden wij dat. Hier hebben wij ooit loonoffers voor gebracht. Bovendien wilde de directie de zwaarwerkregeling, een paar jaar voor de AOW-datum stoppen met werken, niet verlengen.”
“De werknemers hebben vakkennis en weten met hun team precies hoe ze de machines draaiend kunnen houden. Maar daar wordt weinig mee gedaan. De directie weet het altijd beter. We maken al mee dat mensen van vakantie teruggeroepen worden omdat het management niet weet hoe ze een vastgelopen machine weer aan de praat moet krijgen. We zien hier veel verloop onder nieuwe werknemers, in een paar jaar gaat het om tientallen die hier niet willen blijven. Ik hoor vaak terug dat ze geen zin hebben in de omgangsvormen van het management en de hierdoor verzuurde werksfeer.”
“Op 11 november zou de 3e actie plaatsvinden met een staking van 48 uur,” zegt FNV vakbondsbestuurder Edwin Martirosian, “de directie wist dat op het nippertje te voorkomen met een nieuw eindbod zonder de verslechteringen en met een beter loonbod in centen en procenten van omgerekend 7%. Voor werknemers met een lager loon kan de waarde oplopen tot 8,5%.”
Waarom waren de werknemers zo unaniem stakingsbereid? “Dat gaat om het loon,” zegt Martirosian, “In Sumar bood Essity 2,5% minder dan in Hoogezand. De werknemers eisten terecht eenzelfde loonstijging. Maar de trigger voor het voeren van acties en de druppels die de emmer deden overlopen, zaten hem in cao-verslechteringen en hoe Essity de werknemers behandelt.“
“In het cao overleg dat we sinds de zomer van ‘24 hadden, kwam de directie met het voorstel voor een soort cao sterfhuis-constructie. Nieuwe werknemers zouden dan niet meer het budget extra dagen krijgen die oudere werknemers hebben om met korter werken het werken vol te houden tot de AOW-datum. Daarmee zouden ze de solidariteit uit de cao halen. Dat vinden de werknemers wel zo ontzettend oneerlijk. Uiteindelijk trok Essity dit voorstel in maar het verslechteren van de ouderenregelingen liet het bedrijf in zijn eindbod staan. Dat hebben ze geweten!”
Op 19 november gingen de werknemers unaniem akkoord met het door de stakers afgedwongen nieuwe eindbod van Essity. De lonen stijgen met 7% in anderhalf jaar. Het minimumuurloon wordt €16. De verslechteringen van de ouderenregelingen zijn van tafel. De zwaarwerkregeling wordt verlengd.
Illustratie: actie-afbeelding
Tekst: Janwillem Compaijen, Nieuwsredactie FNV Noord