Het voorstel van de vakorganisatie om het minimumloon te verhogen naar 14 euro/uur kost volgens de werkgeversorganisatie VNO-MKB banen.
In reactie op het voorstel van vakorganisatie FNV om het minimumloon te verhogen naar 14 euro per uur, verkondigt werkgeversorganisatie VNO-MKB dat dit banen kost. Hetzelfde werd gezegd over de vakbondseis van 5% loonsverhoging. Volgens de logica van de werkgevers kost elke loonsverhoging, sociale voorziening, pensioen, vakantiedagen en/of ouderschapsverlof, banen. Politieke partijen CDA, VVD en D66 hebben dezelfde logica. Overigens geldt die logica niet als het om managers vergoedingen gaat. Dat de economie er wel bij vaart als werknemers geld besteden, komt in de “economie” van werkgeversorganisatie niet voor.
Als het minimumloon stijgt, heeft dat gelijk invloed op de bestedingen. Mensen die het minimumloon verdienen, besteden hun loon in Nederland. Mensen die meer verdienen, besteden een deel in het buitenland. Meer minimumloon betekent meer bestedingen. Veel werknemers verdienen te weinig. Werkende armen worden die genoemd. In de logica van VNO-MKB is dat goed. Als zij meer gaan verdienen kost dat immers banen, volgens de werkgeversorganisaties.
De harde werkelijkheid is overigens dat in 40 jaar het aandeel van wat er verdiend wordt dat naar arbeid gaat met 20% gedaald is; van 92% in 1977 naar 73% in 2013. Het aandeel dat naar kapitaal gaat is navenant gestegen. Toch wordt steeds gedaan door werkgeversorganisatie alsof loonstijging of pensioenen de ondergang van Nederland betekent. Het tegendeel is waar. Er gaat te weinig naar de lonen. Economen van links tot rechts stellen dat al een aantal jaren. Loonstijging en arbeidsvoorwaarden moeten worden bevochten. Zij komen niet vanzelf. Daarvoor zijn sterke vakbonden nodig. Laten nu de werkgeversorganisaties en hen steunende politieke partijen geen gelegenheid voorbijgaan om vakbonden te belasteren. Zo ook bij eisen om loonsverhoging, pensioen en ouderschapsverlof.
De onzekere contracten, het verslechteren van de sociale voorzieningen, het niet opbouwen van pensioen door ZZP’ers en het slechte pensioen van uitzendkrachten, betekenen dat bij een volgende crisis, heel veel mensen direct in de problemen komen. Een slechte zaak.
De Pavlov reactie van de werkgeversorganisaties laat zien dat niet het algemeen belang, waarop wel gezinspeeld wordt met de aankondiging dat loonstijging banen kost, maar het geldelijke eigenbelang bij hen vooropstaat.
A.P. van Dijk, Drachten