Janusz Ćwikła knokte voor gerechtigheid bij PostNL. De weg was lang, maar samen met zijn collega’s lukte het uiteindelijk: alle postsorteerders krijgen nu uitbetaald volgens het cao-loon.
‘Tienduizenden pakketten gaan er ’s nachts door onze handen. We werken bij het postsorteercentrum in Waddinxveen rond de randen van de dag. Ik zorg ervoor dat vrachtwagenchauffeurs de vele pakketten kunnen lossen en na het sorteren ook weer laden. Het gaat vooral om de aankopen die mensen online gedaan hebben, die verwachten ze de volgende dag te hebben. De afgelopen jaren zijn de aantallen pakketten die we verwerken verveelvoudigd. Helaas onze arbeidsvoorwaarden niet.'
‘Mijn werk bij PostNL was van begin af aan leuk. Helaas werkte ik niet rechtstreeks bij de post, maar via een uitzendbureau. Hoewel ik het werk prima deed, moest ik er regelmatig een half jaar uit om daarna weer in dienst te komen. Dat deden ze om mij niet in vaste dienst te hoeven nemen. Daarna werden mijn collega’s en ik heen en weer geschoven tussen verschillende bv’s van dat uitzendbureau. Er werd een constructie bedacht om ons het laagst mogelijke loon te kunnen blijven betalen. Zonder de toeslagen die je eigenlijk zou moeten krijgen bij nachtelijk werk en zodat het uitzendbureau ons voor de laagste prijs kon aanbieden bij PostNL.‘
‘Toen we erover in gesprek wilden, hield onze werkgever ons klein door te zeggen dat we maar met weinig waren en dat het daarom niet nodig was om met ons te praten. Maar we kwamen terug met meer en hielden vol. Toen dat toch niets opleverde, zijn we naar het hoofdkantoor van PostNL gegaan. Er kwamen petities en publiciteit waarmee we om aandacht voor onze situatie vroegen. We bleven geloven in ons gelijk.'
'Uiteindelijk lukte het. Zo werden onze onzekere min-max-contracten omgezet naar een vast contract met vaste uren en we hebben afspraken gemaakt over terugbetaling van achterstallig loon. Vanaf dit jaar krijgen alle 400 sorteerders uitbetaald volgens het cao-loon. Een grote overwinning.‘
‘Dit alles heeft een grote wissel getrokken op mijn privéleven. De gesprekken met onze werkgever en PostNL duurden lang. Drie jaar lang ging mijn vrije tijd op aan het verbeteren van onze werkomstandigheden. Die tijd kan ik niet meer inhalen met mijn vrouw en mijn kinderen. Toch was het de moeite waard, we werden door onze werkgevers bestolen en dat moesten we stoppen.’
Het is tijd voor een socialer Nederland. Durf op te staan en knok mee voor echte banen, een hogere sociale standaard en een goed pensioen. Hulp nodig? Neem contact met ons op, wij helpen je graag! Samen gaan we voor een socialer Nederland.