Beatrice
"Ik wil mijn collega's met één stem laten spreken"
Beatrice (34) is een echtgenote en moeder van 4 kinderen. Ze werkt als kwaliteitscontroleur bij rozenkwekerij Rosebud in Oeganda en heeft een leidinggevende positie als secretaris van de vakbond. Ze begon te werken in de bloemenkwekerij toen ze 19 jaar oud was, kort na het afronden van de middelbare school.
Beatrice aan het werk. Foto: Jan Banning
Hoogste vakbondsvertegenwoordiger
Als vakbondssecretaris sinds 2022 is Beatrice de hoogste vakbondsvertegenwoordiger van de Rosebud-bedrijfstak van de vakbond UHISPAWU. Als vakbondsleider wil ze haar collega's met één stem laten spreken. Ze vindt het fijn om haar collega’s te helpen om problemen op het werk op te lossen en ze voelt zich verplicht om bij hen te blijven. Anders zou ze allang zijn vertrokken omdat het loon laag is. Maar, zegt ze, hoewel het loon laag is, betaalt het bedrijf hen op tijd. Net als veel van haar collega's betaalt de bloemenindustrie in Oeganda hen ongeveer 69 euro per maand, daar moeten de premie voor sociale zekerheidsfondsen (NSSF) en belastingen nog van af.
Uitdagingen en resultaten
Enkele van de moeilijkste situaties in haar vakbondswerk waren eerdere uitdagingen voor de werkers, bijvoorbeeld dat hen de toegang tot de bedrijfspoorten ontzegt werd als ze een paar minuten te laat kwamen, zware taken toegewezen kregen en hun verlofdagen niet kregen. Beatrice is blij dat vakbond UHISPAWU, dankzij toegenomen vaardigheden in bilaterale onderhandelingen en dialoog met het bedrijf, in staat was om voor de werknemers bij Rosebud loonsverhoging, rusturen, rustdagen na 6 dagen werken, een jaarlijks verlof van 21 dagen per werknemer, opname van borstvoedingsuren voor zogende moeders, vaderschapsverlof voor mannelijke werkers, vrijheid van vereniging en het houden van vakbondsvergaderingen op het bedrijfsterrein te regelen.
Beatrice en haar gezin. Foto: Jan Banning
Constant in onderhandeling
Het lage inkomen in de bloemenindustrie heeft een negatieve invloed op de gezinnen van de werknemers, de meesten kunnen nauwelijks rondkomen. De vakbond probeert hierin verbetering te krijgen maar volgens Beatrice zijn sommige dingen nog steeds moeilijk te verwezenlijken. Er wordt voortdurend onderhandeld over het verstrekken van eten tijdens de middagpauze, toelages voor vervoer, huisvesting en voedsel, waarvan de uitgaven momenteel te hoog zijn om met het magere maandsalaris te betalen. Bovendien verdienen alle werknemers hetzelfde loon, ongeacht hoeveel jaar ze al bij het bedrijf werken, wat men oneerlijk vindt gezien de voorsprong die oudere werknemers hebben op nieuwkomers in ervaring en vaardigheden. Daarnaast is de werkdruk op sommige afdelingen erg hoog omdat er maar weinig werknemers zijn.
Trots op wat haar vakbond heeft kunnen bereiken
Desondanks is Beatrice trots op wat haar vakbond heeft kunnen bereiken en ze hoopt dat de werkgever haar collega's een vervoers- en huisvestingstoelage zal geven. Als ze naar de toekomst kijkt, hoopt ze dat het bedrijf probeert te voldoen aan de fair trade-eisen, dat de arbeidsnormen zullen worden nageleefd, dat de vakbond zal onderhandelen voor betere voorwaarden en dat haar collega's niet zullen vertrekken maar in de bloemensector zullen blijven werken.
De vakbond UHISPAWU
(Uganda Horticultural Industrial Services Provider and Allied Workers Union) is een vakbond voor werkers in de bloemensector in Oeganda. De vakbond heeft 4000 leden, waarvan 70% vrouw is. De vakbond wordt geleid door vrouwen en jongeren. Mondiaal FNV ondersteunt de vakbond sinds 2015 en heeft samen met FNV Agrarisch Groen bijgedragen aan de ontwikkeling van UHISPAWU tot een sterke vakbond en sociale partner.
Rosebud
is de grootste teler en exporteur van rozen in Oeganda, met een aandeel van ongeveer 40-50% van de exportmarkt voor rozen in Oeganda. Rosebud, dat bijna 100% van haar rozen naar Nederland exporteert, heeft meer dan 1700 werknemers in dienst op haar twee aangesloten boerderijen, waarvan de meerderheid vrouwen en jongeren zijn.
Tekst met veel dank aan Hope Kabuchu