‘Fantastisch dat scheepsslopers nu een stem hebben’

Vadyadhar Rane, vakbondsleider in India

Vadyadhar Rane is algemeen secretaris van de vakbond ASSRGWA (The Alang Sosiya Ship Recycling and General Workers Association).

Eerste ervaringen

Zorgen voor schoon drinkwater

‘In 2004 ging ik voor het eerst met een delegatie van IndustriALL naar de scheepssloopwerf in Mumbai. Ik was er nog nooit geweest, ook al was het dicht bij kantoor. De werkomstandigheden daar waren echt verschrikkelijk. Zoals het een goede vakbondsman betaamt, hield ik een speech over de vakbond, over eerlijk loon, over pensioen, over sociale rechten. Halverwege mijn verhaal onderbrak een van de werkers me en vroeg: ‘Kunt u ook voor schoon drinkwater zorgen?’ Dat brak mijn hart. We gingen aan de slag. Door onze goede relaties met de havenautoriteiten kregen we voor elkaar dat er na twee maanden veilig drinkwater was. Dat je als vakbond zo’n verschil kunt maken, heeft me echt geïnspireerd om in de scheepssloop te werken.’

Grootste obstakel

Angst om lid te worden van vakbond

‘In Alang, de grootste scheepssloopwerf ter wereld, werkten vooral migranten op contractbasis, zonder stem en zonder bescherming. Het was ongelooflijk moeilijk om ze actief te krijgen bij de vakbond. Ze durfden niet. Na zeven maanden gaf ik het bijna op. Via contacten op de werkvloer konden we inspelen op de behoeften van de scheepsslopers. Na ruim een jaar ploeteren is op 11 november 2005 onze vakbond, de Alang Sosyia Scheepsrecycling en Werkers Associatie, opgericht. De enige vakbond voor scheepsslopers ter wereld. Inmiddels kan ik met trots vertellen dat we 18.000 leden hebben.’

Doorbraakmoment

Samenwerking en veiligheidstrainingen

‘Ik vind het fantastisch dat scheepsslopers nu een stem hebben. Vooral de samenwerking tussen de vakbonden in India, Bangladesh en Pakistan in IndustriALL is heel bijzonder. De ratificatie van de Hongkong-conventie is het resultaat hiervan. En de veiligheidstrainingen die de FNV samen met ons heeft gegeven hebben de werknemers enorm geholpen. Ze snappen nu hoe een schip veertig jaar na de bouw is veranderd en hoe ze dat veilig moeten afbreken. We zien een enorme afname in ongelukken, en dat is geweldig.’

Eigen bijdrage 

Van vakbondsorganisatie tot lobby

‘We begonnen in Mumbai met zaken als drinkwater en veiligheidsmaterialen, en veel bezoekjes aan de werf. We wilden dat de slopers de vakbond en hun rechten leerden kennen. Ook onderhandelden we met de werfeigenaren en de autoriteiten. Met succes: in mei 2004 sloten de Mumbai-scheepsslopers zich bij onze vakbond aan. Daarna gingen we naar Alang. IndustriALL en de FNV hielpen ons enorm met financiële en technische steun. We hebben ook bij de overheid gelobbyd voor het minimumloon. En samen met IndustriALL en de FNV streden we voor de ratificering van de Hongkong-conventie bij de overheden van India en Bangladesh.’

Effect van de conventie

Van een gevaarlijke naar een groene industrie

‘Deze industrie is veranderd van een gevaarlijke naar een groene. Het daadwerkelijk implementeren van de arbeidswetten blijft een probleem, maar de vakbond komt voor de slopers op. Het bijzondere is dat de Indiase overheid inmiddels een voorloper is in verantwoorde scheepssloop. Of eigenlijk: scheepsrecycling. Ze zien in dat recycling de toekomst is. Het biedt werkgelegenheid en is goed voor de economie. We gaan stap voor stap vooruit.’

‘Eerst werden we uitgelachen’

‘Bij een ontploffing in Alang kwamen zes mensen om. Dat was ontzettend triest. We spanden ons ervoor in dat hun nabestaanden compensatie kregen. Meer dan een jaar hadden we ellenlange discussies met de autoriteiten. Uiteindelijk is het gelukt: het eerste pensioen in de scheepssloop is uitgekeerd aan de familie van de overleden slopers. Eerst werden we uitgelachen om de combinatie pensioen en scheepssloop. Maar nu is het mogelijk om naar de politie te gaan en een klacht in te dienen. En wordt er geld uitgekeerd als compensatie bij ongevallen.’