Frank Kuhlmann heeft veel te danken aan de FNV, toen het wat slechter met hem ging. Dat gunt hij ook zijn collega’s. Hij wil ze in hun kracht zetten en zet ze aan om lid te worden van de FNV. ‘Ambulante begeleiders zeggen altijd tegen hun cliënten dat ze goed voor zichzelf moeten zorgen, maar zelf vergeten ze dat.’
Nodig net als Frank je collega's uit
Frank werkt al zo’n 30 jaar in de zorg, waarvan de laatste twee jaar bij het van Gogh Instituut. “Ik ben altijd sociaal bewogen geweest. Ik ben begonnen in de gehandicaptenzorg en na een uitstapje naar de commerciële wereld heb ik tien jaar bij een kringloopbedrijf gewerkt. Daar begeleidde ik mensen met een verstandelijke beperking en mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. In het begeleiden en coachen van mensen kan ik goed mijn ei in kwijt. Dat is ook een vorm van werken in de zorg.”
Hierna ging Frank werken in de geestelijke gezondheidszorg. “Ik begeleidde dak- en thuislozen met psychische problemen en ex-tbs’ers naar de terugkeer in de samenleving.” Een pittige baan die hij niet meer kon uitvoeren, nadat hij een herseninfarct had gekregen. “Toen heb ik de FNV hard nodig gehad. Je komt dan in aanraking met de Wet Poortwachter en toen mijn werkgever na mijn re-integratie geen vervangend werk wilde aanbieden, heb ik dankzij de FNV een fatsoenlijke ontslagpremie gekregen. Als ik geen lid was geweest, was ik er niet zo goed vanaf gekomen!”
Die re-integratie had af en toe meer weg van een bezigheidstherapie: “Ik ben zelfs telefonist en receptionist geweest.” Tijdens de re-integratie kwam hij echter wel met de ambulante zorg in aanraking. “Het behoorde niet tot de normale werkzaamheden, maar ik heb een technische opleiding en in de periode heb ik veel klusjes bij cliënten thuis gedaan.” Dat ambulante werk beviel hem en nadat hij zijn cv online had gezet werd hij als ambulante zorgverlener aangenomen bij het van Gogh instituut.
“Wij zijn we het voorportaal in de gezondheidszorg, waardoor er elders veel geld wordt uitgespaard. Als we mensen thuis kunnen begeleiden is dat vele malen goedkoper dan wanneer ze intern zitten. We nemen zelfs de WMO-medewerkers veel werk uit handen.” Helaas lijken gemeenten dat niet altijd in te zien, want de ambulante zorg moet zo goedkoop mogelijk worden ingekocht. En daar zijn de medewerkers uiteindelijk de dupe van, want dat gaat ten koste van de loonruimte.
“We hebben vorig jaar na tien jaar achteruitgang eindelijk een kleine inhaalslag gemaakt, maar we lopen nog steeds achter op de inflatie. Dus we gaan de barricades op voor een betere beloning.” Frank is nog niet zo lang actief voor de FNV. “Ik zit vanaf begin 2023 in de ondernemingsraad en sinds de or-voorzitter met pensioen is gegaan, zit ik ook in de branche advies raad (BAR). Op dit moment zijn we bezig om de cao-wensen te inventariseren, maar een loonsverhoging en een lagere werkdruk zullen vast tot de wensen behoren.”
“Ik heb nog niet zo veel leden geworven. We zijn ook maar met een klein clubje, maar als ik collega’s hoor klagen, vraag ik altijd: ‘Waarom doe je er niets aan? Waarom word je dan geen lid van de FNV?’ En met zachte dwang houd ik dan een lidmaatschapsformulier onder hun neus. Ambulante begeleiders zeggen altijd tegen hun cliënten dat ze goed voor zichzelf moeten zorgen, maar zelf vergeten ze dat.”
Frank is nog niet zo lang kaderlid, maar hij wil graag woordvoerder zijn voor zijn collega’s in de ondernemingsraad en naar de werkgever. Dat neemt niet weg dat hij het ook heel belangrijk vindt dat mensen voor zichzelf opkomen: “Ik wil graag mensen in hun kracht zetten. Dat ze merken dat ze meer in hun mars hebben dan ze eigenlijk denken. Mensen worden vaak door instanties klein gehouden en door de wirwar aan regels ontmoedigd om in actie te komen. Daar wil ik mensen graag in coachen en bij begeleiden!”
Vind jij het ook belangrijk om samen in actie te komen? Nodig dan ook je collega's uit om FNV-lid te worden. Want samen krijgen jullie het voor elkaar! En mooi meegenomen: als dank ontvang jij 10 euro van ons!