Cocky Hardeman werkt sinds haar negentiende als apothekersassistent. En werkt nog steeds met veel en soms met wat minder plezier in de apotheek.
“Apotheekassistent is een prachtig vak. Je gaat met mensen in gesprek over hun medicijnen. Wat doet het medicijn, wat zijn de mogelijke bijwerkingen en hoe en wanneer kan je het medicijn het beste innemen. De apotheek heeft tevens een controlefunctie. Kan de medicatie die wordt voorgeschreven samen met de andere medicatie en klopt de dosering. We zijn een belangrijke schakel in de eerstelijnszorg. Dit is het werk waarvoor wij zijn opgeleid en waar ons hart ligt.
Echter wij zijn steeds meer bezig met het uitleggen van de regeltjes van de zorgverzekeraar, waar wij lang niet altijd achterstaan. En zijn we druk met het vinden van alternatieve voor medicijnen die niet leverbaar zijn. Aan ons de taak om aan de mensen uit te leggen dat zij hun medicijnen van een andere fabrikant krijgen als ze gewend zijn, dat hun medicijnen niet meer vergoed worden of erger nog dat ze helemaal niet geleverd kunnen worden. Dit zet onze relatie met de klant onder druk, na een dergelijke boodschap gaat de klant echt niet meer naar jouw zorgverhaal luisteren.
Gemiddeld is per apotheek 1 fte bezig met het zoeken naar medicatie die niet leverbaar is. De kosten zijn voor de apotheek. Dat is tijd die we dus niet kunnen besteden aan goede uitleg en mensen helpen. De tekorten worden veroorzaakt door het beleid. We willen in Nederland voor een dubbeltje op de eerste rang zitten. Gevolg is dat leveranciers de medicijnen eerst aan andere landen leveren en dat wij achter in de rij staan. Ik had me nooit kunnen voorstellen dat bijvoorbeeld antibiotica voor kleine kinderen niet leverbaar zou zijn .
De beleidsmakers weten dat we in de apotheek een zorghart hebben. Dat we loyaal zijn aan de klanten en maken daar misbruik van, maar de rek is er uit. We staken voor een betere cao een fatsoenlijk salaris zodat mensen in het vak blijven en er weer nieuwe mensen bij komen. We strijden voor lagere werkdruk en meer werkplezier.
Mijn boodschap aan onze werkgevers: Sta achter ons niet alleen met woorden maar ook met daden. Toon lef en ga in gesprek met de politiek en de zorgverzekeraars en teken niet meer bij het kruisje. Maak duidelijk welke belangrijke rol wij vervullen in de eerstelijns zorg. Niets doen is geen optie.
Aan de politiek en de verzekeraars: de marktwerking in de apotheek is te ver doorgeslagen. Betaal een fatsoenlijke prijs voor de medicijnen zodat wij niet meer achter in de rij staan. Dat zorgt voor heel veel minder stress bij onze klanten en zorgt ervoor dat wij ons weer kunnen bezig houden met dat waar we voor zijn opgeleid en goed in zijn: het leveren van zorg! Neem apotheken als zorgprofessionals serieus, ga met elkaar als gelijkwaardige partners in gesprek en leg niet alles van boven af op werk samen.
Aan alle apotheekassistenten, blijf vechten en blijf voor elkaar zorgen. Samen met de FNV en de CNV zijn we sterk en gaat die goede CAO er komen. Het is een prachtig vak laat het niet verloren gaan.”
Steun de apotheekmedewerkers in hun strijd voor een goede cao: