'In 2017 is ons bad geprivatiseerd en dat was heel erg wennen. We waren een platte organisatie en dat had als voordeel dat je zelf overal verantwoordelijk voor was. Nu zijn we heel erg gelaagd en worden er beslissingen genomen waar je niet bij wordt betrokken. Ik had bijvoorbeeld heel veel energie gestoken in het werken met doelgroepen en dat wordt opeens van de ene dag op de andere weggestreept.'
'Toch heb ik nog steeds veel liefde voor het vak, ook al doe ik het nu bijna veertig jaar. Kinderen komen blij en enthousiast naar je toe. 'Jippie, ik mag weer naar zwemles!', roepen ze dan. Dat gaat nooit vervelen.'
'In de loop der jaren is de status van ons werk wel veranderd. Dat komt ook omdat de opleidingseisen naar beneden zijn gegaan. En er wordt steeds meer gewerkt met kleine contractjes van vaak nog geen 13 euro per uur, dat werkt gewoon niet.'
'Door het grote verloop moet je steeds nieuwe mensen inwerken. Dat leidt niet alleen tot een hoge werkdruk, maar brengt ook veiligheidsrisico’s met zich mee, want zij hebben nog niet het overzicht. Ze kunnen niet inschatten of een kind zich al zelf kan redden, daar is ervaring voor nodig. Veel jonge toezichthouders zien het gevaar niet en kunnen niet op tijd reageren. Daarom besteed ik mijn tijd steeds meer aan het begeleiden van jongeren die zwemonderwijzer willen worden.'
'Ik vind het heel belangrijk om mijn kennis aan de nieuwe generatie over te dragen. Dat werkt naar twee kanten. Het voorkomt leegloop onder het personeel, want jongeren raken meer gemotiveerd en blijven langer in de sector werken. En voor mij wordt het werk minder zwaar. Veel meer collega’s van mijn leeftijd zouden dat moeten doen, dan houden ze het makkelijker tot het eind vol.'
'Ik vind meer aandacht voor duurzame inzetbaarheid daarom heel belangrijk. De werkgever en de gemeente zouden daar meer oog voor moeten hebben, dat zou ook helpen om het personeelstekort tegen te gaan. Alles moet sober en doelmatig, maar daardoor is er te weinig oog voor de effecten op de lange termijn.'