‘Sinds ik van de ALO kwam heb ik naast het onderwijs altijd in de zwembadbranche gewerkt, want het is gewoon enorm leuk werk. Om het voor iedereen leuk te kunnen maken en te houden moeten de omstandigheden natuurlijk wel op orde zijn.
Veiligheid is een voorwaarde en loopt als een rode draad door de bedrijfsvoering. Zelfs de receptioniste bij de ingang moet daar alert op zijn, bijvoorbeeld als een kind zonder begeleiding een kaartje koopt. Waar ik me zorgen over maak is of wel voldoende wordt gezien dat het de medewerkers zijn die de sleutel zijn tot die veiligheid.
Zwembaden zijn complexe organisaties, om alles in goede banen te leiden heb je goede mensen nodig. Het mag duidelijk zijn dat goede arbeidsvoorwaarden nodig zijn om die goede mensen binnen te halen en binnen te houden. Zelf werken wij met de cao Vermo en die biedt nog wel mogelijkheden, maar de cao Zwembaden is veel minder uitgebreid. De salarissen zijn lager en doorgroeien is lastiger. In combinatie met de huidige krappe arbeidsmarkt lopen we het gevaar dat kwaliteit de deur uitholt. Met alle gevolgen van dien.
Met een goede cao kan de branche laten zien dat ze kwaliteit en veiligheid belangrijk vindt. Wat ik zou willen is dat er één cao komt in plaats van de drie die we nu hebben. Met één goede cao kun je de medewerkers gelijkwaardig waarderen. Wanneer de salarisschalen meer gradueel worden opgebouwd kun je allround medewerkers die breed inzetbaar zijn en medewerkers met specialistische kennis beter belonen en dat is goed voor de continuïteit.
In alle plannen staat altijd dat de medewerker centraal staat, dan denk ik: laat dat maar zien, maar het blijft vaak bij mooie woorden. Bij ons gaat nu een collega met pensioen die vijftig jaar als zwemdocent heeft gewerkt, dat zegt veel over hoe mooi dat vak is. Omdat het leuk en aantrekkelijk werk is, zijn de medewerkers bereid om veel te accepteren, dat siert ze enorm. Maar wat wordt er momenteel gedaan om het werk leuk en aantrekkelijk te houden?
Omdat veiligheid en kwaliteit voorop horen te staan, heeft de gemeente hierin ook een verantwoordelijkheid. Die moet altijd met het bad in verbinding blijven staan, vind ik. Daarom is het van belang dat er een voortdurende dialoog plaatsvindt tussen de gemeente en de exploitant. De exploitatie van een zwembad kun je privatiseren, maar daarmee kun je niet je verantwoordelijkheid voor de veiligheid en kwaliteit wegzetten.’