Het verhaal van Ruth

Overgeslagen worden voor een bonus, ongelijk beloond worden en nergens terecht kunnen met klachten over een opdringerige collega. Ruth is ambitieus maar ziet - binnen de grote landelijke overheidsinstelling waar ze nu werkt - geen ruimte voor haar ambitie.

Als intimiderend gezien worden

Ruth is 33 en werkt al bijna vijf jaar voor een grote landelijke overheidsinstelling. Ze staat aan het begin van haar carrière en krijgt op meerdere manieren te maken met ongelijke betaling, vervelende opmerkingen en grensoverschrijdend gedrag. ‘Ik was hoger opgeleid dan mijn manager en dat lag heel gevoelig voor hem. Collega’s opperden dat hij zich geïntimideerd zou voelen. Ik ben niet intimiderend, ik ben gewoon ambitieus en kritisch. Hij heeft mijn groei binnen deze organisatie enorm in de weg gezeten. Waar anderen promotie maakten, bleef ik zitten.’

Ongewenste verliefdheid

Ruth vertelt ook dat een oudere collega verliefd op haar werd. ‘Ik had hier helemaal geen interesse in, maar hij bleef maar langskomen bij mijn bureau.’ Nadat ze bij haar manager aangaf dit als onprettig te ervaren, werd ze niet serieus genomen en werden er grappen gemaakt. ‘Tien keer heb ik aangegeven dat ik geen interesse had, maar de toenadering hield aan. Op het moment dat ik appjes begon te krijgen over hoe mijn weekend er precies uitzag, of op maandagochtend een hele overhoring kreeg over met wie ik was geweest in het weekend, begon ik de ernst ervan in te zien. Dat was het moment dat ik echt iets wilde ondernemen. En hoewel mijn collega’s heel begripvol waren, wilde niemand me bijstaan in een officiële klacht.’

Minder loon en overgeslagen bij bonussen

Dat collega’s uiteindelijk eerst aan zichzelf denken, merkte Ruth ook toen ze erachter kwam dat ze minder loon kreeg dan anderen. ‘Ik moest een mannelijke collega inwerken en opleiden. Zo kwam ik erachter dat hij en andere mannelijke collega’s met minder werkervaring en minder diploma’s, een hoger salaris ontvangen dan ik.’

Ruth besprak dit met haar manager. ‘Ik heb hem toen gevraagd om hetzelfde salaris, maar hij vond dit heel vervelend en maakte allemaal excuusjes. Het zou te maken hebben met de markt, of dat ik niet onderhandelde. “Daarom zit ik hier nu toch” zei ik toen. Het duurde weken voordat hij erop terugkwam en zei toen uiteindelijk niets voor me te kunnen doen. Ik voelde me totaal niet serieus genomen. Misschien was het makkelijker voor mijn manager geweest als ik een man was?’

Het blijkt niet het enige voorval te zijn bij de overheidsinstelling. Een andere vrouwelijke collega kreeg bij een vaste aanstelling niet de promotie die daar wel bij hoorde. ‘Haar manager zei dat ze maar blij moest zijn met een vast contract. De promotie is uiteindelijk naar een mannelijke collega gegaan terwijl hij tegelijkertijd met haar een vast contract gekregen had.’

Het is niet alleen de hoogte van het salaris waarop Ruth achterblijft. Zo ontving ze vorig jaar als enige uit haar team geen bonus. ‘Ik ben dat gesprek open in gegaan. Was er misschien iets wat ik niet goed had gedaan? Ben ik te kritisch in mijn werk geweest? Mijn manager zei dat hij geen reden hoefde te geven waarom ik geen bonus kreeg, dus tot de dag van vandaag weet ik niet waarom ik daarin ben overgeslagen. Voor mij voelt het alsof het gebaseerd is op persoonlijke voorkeur en dat is simpelweg onrechtvaardig.’

Sollicitaties

Omdat Ruth’s afdeling verdwijnt en ze graag wil doorgroeien heeft ze onlangs gesolliciteerd voor een interne vacature. ‘Ik werd beneden opgehaald waar de man waarmee ik de sollicitatie had direct over mijn roze schoenen en lippen begon. Ik ging alsnog open dat gesprek in, maar zijn houding bleef dat hele gesprek zo, waardoor ik te weinig de diepgang in kon.’ Toen Ruth later te horen kreeg van dezelfde man dat ze was afgewezen, bedankte hij haar voor ‘het leuke gesprek.’ ‘Toen heb ik hem wel verteld dat dit gesprek voor mij helemaal niet leuk was, met een paar voorbeelden van opmerkingen erbij.’

Een andere collega heeft dezelfde vervelende ervaring met deze man. Zij moest bijvoorbeeld ademhalingsoefeningen doen tijdens het gesprek. ‘Zij werd daar natuurlijk heel ongemakkelijk van. We zijn toen samen naar de directeur gegaan. Hij zou deze manager aanspreken op zijn gedrag, maar uiteindelijk is dat niet gebeurd.’

Van ambitieus naar afhankelijk

Ruth merkt dat haar ambitie en hoop in haar werk een beetje is afgenomen. ‘Toen ik hier begon met werken geloofde ik echt in deze organisatie. Ik vind het heel leuk werk en het voelt echt alsof ik een bijdrage kan leveren aan mensen die ik help. Dat geeft mij energie. Ik wilde ook graag een management traject volgen, maar doordat dit steeds maar uitgesteld wordt, voelt het alsof ik ineens compleet afhankelijk ben van iemand anders.’

De overheidsinstelling waar Ruth voor werkt is op papier een diverse en inclusieve werkgever. ‘Deze organisatie vindt zichzelf een voorbeeld, maar als het bij de overheid er al zo aan toegaat, waar kunnen we dan nog terecht.’ Vertrouwen in de integriteitsafdeling heeft Ruth niet meer. ‘Dat lijkt eerder een pr-afdeling. Ze vertellen vooral hoe goed ze alles oplossen terwijl er niets verandert. De vorige keer dat ik daar iets wilde bespreken zeiden ze dat ik naar mijn manager moest gaan. Terwijl hij juist het probleem was.’

FNV-lid

De verschillende incidenten waar Ruth mee te maken heeft op haar werk hebben ertoe geleid dat ze lid is geworden van de FNV. ‘Ik wist heel goed dat ik niet op een eerlijke manier behandeld werd. Op een gegeven moment was ik bang dat ze me eruit gingen werken, dus werd ik lid van de FNV. Ik merk dat ik vaak de lieve vrede bewaar, maar ik wil sterker voor mezelf opkomen in de toekomst. De FNV kan me daarin ondersteunen.’

In het geval van Ruth zou loontransparantie veel helderheid geven en ongelijkheid tegengaan. De FNV zet zich hiervoor in. ‘Ik denk dat het heel goed werkt als er loontransparantie zou zijn. Nu is de ongeschreven regel dat je je mond houdt over salaris of bonussen. Sowieso vind ik niet dat een bonus van deze tijd is, zeker in het werk wat ik doe.’

Ruth is nu op zoek naar een nieuwe functie waar haar kwaliteiten en ambities goed op hun plek zijn, zodat ze haar zelfvertrouwen weer op kan bouwen. ‘Ik hoop dat ik een mooi team mag leiden als manager waar ik zelf mensen kan laten groeien en zo zelf ook een beetje verandering teweeg kan brengen.’

Grensoverschrijdend gedrag

Heb jij te maken met grensoverschrijdend gedrag op de werkvloer? De vertrouwenstelefoon van de FNV is er voor iedereen die te maken heeft met grensoverschrijdend gedrag op de werkvloer, zowel leden als niet-leden.

Stel je vraag telefonisch, we zijn bereikbaar van maandag tot en met donderdag van 19.00 tot 21.30 uur via 088 - 368 0 333. 

Je kunt ook via dit online formulier een vraag stellen aan de vertrouwenstelefoon en een terugbelverzoek aanvragen.

Uiteraard wordt de door jou verstrekte informatie met de grootste vertrouwelijkheid behandeld.